Rinnie’s blog – Verhalen van Onderweg II

Rinnie (78) schrijft regelmatig over wat haar bezighoudt en inspireert.

De maat nemen

BLOG – Aan de ingang van een oud en vervallen Romeins theater, even ten noorden van Sevilla in het zuiden van Spanje, toont de gids ons een opvallende, platte steen in de vloer. Nog duidelijk zichtbaar daarop is de omtrek van drie paar voeten. Ze zijn bloot, want we zien ook de tenen, die met een scherp voorwerp diep in het witte marmer zijn uitgebeiteld. Naar alle waarschijnlijkheid moesten bezoekers in vroeger tijden hun voetmaat laten controleren als voorwaarde om toegelaten te worden tot bepaalde voorstellingen. Te klein betekende dus te jong en dan mocht je niet naar binnen. Voor jouw ogen dus niet nog niet geschikt om te zien en voor jouw voeten nog te groot om te betreden.

Mijn vermoeden blijkt juist: nauwelijks groot genoeg voor Romeinse maatstaven

Ik sta even stil bij die zeer oude steen en laat mijn gedachten gaan over het verhaal van de maat en bedenk dat je behalve zo letterlijk als bij de steen, ook vaak figuurlijk aan een bepaalde maat moet voldoen. Voorzichtig trek ik mijn schoenen uit en plaats mijn blote voeten in de marmeren pasvorm. Mijn vermoeden blijkt juist: nauwelijks groot genoeg voor Romeinse maatstaven en in Nederland te klein voor de geldende schoenmaten. Met een glimlach bekijk ik mijn nieuwe, rode sandalen, hier gekocht vanwege de grote keus in dit land in kleine maten en een juiste maat en pasvorm zijn een eerste vereiste om goed te kunnen lopen.

Theater van het penseel

Bij het maken van keuzes tijdens je leven is het ook vaak zoeken naar de juiste vorm en maat. Toen ik rond mijn zestigste wilde gaan schilderen, koos ik uit vele andere mogelijkheden voor een passende opleiding. Je zou kunnen zeggen, dat ik daar het theater van het penseel binnenging om van de voorstelling in de schilderkunst te gaan genieten. Dat bleek achteraf een geweldige ervaring te zijn. Ik leerde er veel en bovendien vond ik in mijn docent een mens, die me altijd vrolijk stemde. De schilderlessen bleken schoenen te zijn, waarop ik wel kon dansen. Het paste perfect. Ik draag graag schoenen die lekker lopen, maar het blijkt, dat die van tijd tot tijd ook aangepast moeten worden, omdat schoenen slijten. In een volgende periode bleek een lerares geschikt die, vooral bij het ‘en plein air’ schilderen, mij liet ontdekken, hoe mooi dat is.

Jij bent toe aan verdieping

Het is een vreemd gevoel als je voeten een beetje klem zitten in je schoenen. Het loopt niet lekker. Zo is het op dit moment ook met mijn schilderwerk. Ik loop al een half jaar te zoeken naar een andere manier om mijn creativiteit vorm te geven. Dat maakt me onzeker. “Jij bent toe aan verdieping”, merkt iemand op en na mijn vragende blik: “Misschien moet jij je schilderwerk verbinden met je schrijfwerk, denk daar eens over na.” Deze interessante opmerking stemt tot nadenken. Hoe verbind ik die twee? Ik bemerk, dat het schrijven op dit moment in mijn leven mij veel voldoening geeft, maar ik weet dat ik voor schilderen ook ruimte wil scheppen. Het plan is er al, de vorm zal ik ook wel vinden.

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top