Mexicanen vieren het leven en de dood

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?

Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven  voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week kon je lezen over het eten in Mexico.

Mexicanen vieren het leven en de dood

Ik word om acht uur wakker en maak een kop thee. Sinds mijn maag zo van streek is geweest drink ik geen koffie meer. Ouderdom komt met gebreken, ik doe een lepeltje honing in mijn thee. De Maya’s geloven dat honing heel veel kan genezen, ook een spijsverteringssysteem wat van slag is.

Laptop open en werken, ik doe de helpdesk voor mijn zoon, ik heb mijn websites en er zijn heel veel software updates. Daarna rommel ik wat op Facebook en Twitter, staar ik naar mijn statistieken en controleer ik of Google Adsense mijn geld heeft overgemaakt en of dat al gestort is. Om een uur of elf besluit ik te douchen en aan te kleden. De air-con draait inmiddels op volle toeren en ik zie door mijn mini raam dat de lucht strak blauw is.

Op pad! Naar de glasblazerij en eten in een nieuw restaurant wat ik van de week ontdekte. Eerst een stukje met de bus. De locatie waar ik naar toe wil is ver buiten het toeristengebied ergens in een woonwijk. Als ik uitstap is de buschauffeur een beetje in de war, Walmart is bij de volgende stop hoor roept hij. Ik antwoord in mijn beste Spaans dat ik dat weet maar niet naar Walmart ga.

Walmart is een grote Amerikaanse supermarkt en de Mexicanen denken dat alle toeristen daar naar toe willen. Ik niet. Ik vind het fascinerend, zo’n grote supermarkt, maar ik doe mijn boodschappen liever bij de kleinere winkels en Mexicaanse supermarkten. Ik moet een stukje lopen voor ik bij het restaurant ben. Het ligt halverwege de route naar de glasblazerij en de pauze wordt verwelkomt. Het water loopt in stralen van mijn lichaam en mijn kleding is drijfnat. Wat is het warm.

Ik neem een torta arrachera, dat is een broodje rundvlees. Meestal zit daar lekker veel sla en tomaat op. Als drankje bestel ik een halve liter Passievrucht-limonade, vers passievrucht sap met koud water. Heerlijk. Na de lunch, die ongeveer 3 euro koste, loop ik verder. Ik kom langs een verrassing: een zwembad. Diep verborgen midden in de stad.

Prachtig glaswerk

De toegangsprijs is maar 3 euro en als ik vraag mag ik even binnenkijken. Het is zwemwater uit een cenote, een ondergronds meer, en verdeeld over allerlei kleine zwembaden, dat is lekker! Ik besluit er een keer te gaan zwemmen. Wat een verrassing zeg, leuk, het maakt me blij. Met het zeewater nog vol met zeewier is dit een leuke optie om toch te zwemmen. Al snel komt het fel oranje gebouw wat Google Maps me liet zien in beeld. Ik steek de straat over en ga naar binnen. Wow, wat een glaswerk. Prachtig.

In de werkplaats zijn de mensen druk aan het glasblazen, ik de tijd dat ik een filmpje maak en wat foto’s neem zijn er drie enorme Margarita glazen gemaakt. Trots laten de mannen (en vrouwen) hun werk zien. Ik bedank ze hartelijk. Respect hoor om in deze warmte ook nog eens zo’n verhit beroep uit te oefenen. Het is er loei en loei heet binnen.

Ik wandel een stukje terug en koop bij de OXXO een blikje sinaasappelsap. OXXO zijn supermarktjes die 24 uur per dag open zijn en zitten overal in de stad. Even wat vocht aanvullen. De stappen teller laat zien dat ik op ruim 7,000 stappen zit, nog 3,000 en ik heb mijn dagelijkse doel van tienduizend stappen bereikt.

Kleurrijk en vrolijk

Ik steek de snelweg over, manoeuvreer tussen het verkeer door, langs de goochelaar die het verkeer vermaakt met zijn kunsten tijdens het wachten voor het stoplicht en de water verkopers en loop in de richting van waar ik het kerkhof vermoed. Het stelt me niet teleur. Kleurrijke muurschilderingen met de dood en Fiesta als thema wijzen me de weg. Binnen is het een kleurrijke en heel vrolijke bedoening, overal zijn verkopers met drinken, chips en ijsjes, er speelt een mariachi bandje voor een begrafenis, kinderen rennen rond. Er zijn toiletten en een vreselijk diepe waterput, maar er zijn vooral graven, kleurrijk, groot en vol ornamenten. Alles kris kras door elkaar, ouderen, kinderen, tieners, familie graven, mausoleums.

Op elk graf staat wel een kleurrijk huisje met herinneringen, ik zie het graf van een man die schoonmaker was, in zijn huisje staat een fles schoonmaakmiddel, een dweil, een bezem, een glas bier, en een foto van hem. Ik zie een graf van een meisje dat duidelijk gek was op My Little Pony, er staat een hele verzameling in haar huisje rondom haar foto. In een mausoleum staat een open flesje coca cola voor een beeld van Maria en een foto van een oudere mevrouw, naast een flesje bloemen.

Ze zorgen hier goed voor hun doden. Op een graf zit een hele familie, borden met eten, flessen drinken, terwijl de kinderen rond rennen en tikkertje spelen. Bijzonder om te zien, hoe dood hier onderdeel van het leven is. Zo veel meer dan in Nederland, of in de Filipijnen waar er zelfs klaagvrouwen aan de rouwweken te pas kwamen.

Heerlijk dagje

Ik wandel naar huis. Nog 15 blokken. De stad is opgedeeld in vierkante blokken, dat is superhandig, want je verdwaald zelden. Ik ben moe, moe van de stad en zijn lawaai, moe van alle indrukken, en van het vele lopen in de warmte. Het is vandaag 33 graden, maar de gevoelstemperatuur ligt rond de 39 graden en de luchtvochtigheid is 72%, dat komt waarschijnlijk door de regen van afgelopen nacht.

In de grote straat naar mijn huizenblok zie ik een kapper, de salon is leeg. Ik moet al weken naar de kapper. Maar elke keer aarzel ik. Het is zo lastig uit te leggen wat je wel en niet wilt als je de taal niet goed spreekt. Toch ga ik naar binnen. Het aardige meisje begrijpt me prima en knipt mijn haar voor het eerst in maanden weer in een leuk model. Vier euro, voor een knipbeurt, ik geef haar geen 80 maar 100 pesos, ze is er duidelijk blij mee.

Thuisgekomen besluit ik niet buiten de deur te eten, maar thuis. Ik heb geen zin meer om weg te gaan, ik maak wel wat quesedillas met kaas en kip. Ik heb nog een restje gegrilde kip staan, die pluk ik wel kaal. Lekker dagje denk ik als ik mijn natte kleding in een sopje zet.

 

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top