Jeanette en haar zoon vieren feest: ‘Vier jaar nomade. Ik teken bij!’

Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.

In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?

Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven  voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week vertelde ze over overgewicht in Mexico.

Foto: Jeanette en haar zoon in Mexico 

Jeanette en haar zoon vieren feest: ‘Vier jaar nomade. Ik teken bij!’

Ik en mijn zoon zijn vier jaar onderweg. Soms samen en soms alleen. Dat ligt een beetje aan de omstandigheden en de keuzes die we maken. In 2015 zijn we samen vertrokken, naar de Filipijnen, en daar hebben we eerst een paar maanden samen opgetrokken. Maar ja, volwassen zoon en zijn moeder op sleeptouw, of soms andersom: ik ernstig in de moederrol met eten koken en vragen of alles wel goed gaat, dat werkt niet meer als je allebei een eigen leven gewend bent. Hoewel we verdraaid goed samengaan, gaan we ook verdraaid goed zonder elkaar.

Soms wonen we bij elkaar in de buurt, soms moeten we uren reizen om elkaar te zien. Dat is dan niet altijd de afstand, maar vaak ook de vervoersomstandigheden. Toen ik op Siquijor woonde en hij op Negros, kon ik, als ik aan de goede kant van het eiland was, zijn stad zien, maar het duurde ruim twee uur voor ik aan de overkant was. Nu zit hij aan het einde van de gang in hetzelfde gebouw als ik. Hoewel hij niet zo van het herdenken is vond hij het toch leuk om er iets aan te doen. Daarom zijn we lekker ouderwets samen een bananensplit gaan eten.

Herinnerend dat dat het enigste ijsje was wat ruimschoots op menukaarten in de Filipijnen voorkwam, mits er ijs en bananen waren. Iets wat me altijd verbaasde in een land waar bananen vaak boven je hoofd groeide. Dat dan de bananen op waren. Dat dat het excuus was om geen ijsje te hoeven maken. Want ik denk stiekem dat het meer een gevalletje onwil was dan echt geen bananen hebben. Ik ben daar nog nooit op de markt geweest dat ze zeiden: ‘wala po, no bananas today’.

Zoveel herinneringen

We eten een ijsje en we praten over ons vertrek uit Nederland, hoe we ons voelden dat we veel te vroeg op Schiphol waren en hoe spannend het was om door de douane te gaan wetende dat je niet meer terug zou komen. We wisten toen nog niet dat de wetgeving van Mexico het vereiste dat we de visumaanvraag in Nederland deden en dus wel nog een keer terugkwamen. Hoeveel tyfoons we meegemaakt hebben en welke rampen we nog meer hebben overleefd, zoals de hotelbrand en de al die aardbevinkjes. Hoe die eerste voelde! Doodeng. En de vulkaanuitbarsting in Legazpi. Hoe spookachtig dat was.

Onze motortocht van acht maanden op die kleine 150cc motoren en hoeveel we onze grote motoren missen die we daarna kochten. We hebben zoveel herinneringen, afzonderlijk en samen. En soms zijn de herinneringen die we samen hebben ook niet gelijk, omdat de een nu eenmaal dingen anders ervaart dan de ander. En omdat de een dingen anders ziet dan de ander.

Het is zoveel

We hebben het ook over nu, en hoe ons leven nu anders loopt dan gepland door al die bureaucratie. Hoe teleurstellend dat eigenlijk is. Maar dat we best leuk wonen zo in Playa en het eigenlijk ook weer niet zo heel erg is. Ik doe het feestje nog een paar keer over, alleen, als ik probeer een video te maken met vier jaar ervaring, maar ik loop vast in wat ik allemaal wil vertellen en laten zien. Het is zoveel. En ik heb ook zoveel geleerd over mijzelf. En we zijn verandert, we zijn kilo’s afgevallen, veel zelfstandiger, gaan heel anders met zaken als ziek zijn en planning om dan we in Nederland deden.

Foto: op de buffel kar in Mindoro

Als we nu, bijvoorbeeld via Twitter naar Nederland kijken ergeren we ons wel eens aan de eerste wereld problematiek die Nederlanders zelf maken en aan de kleingeestigheid en het onoverzichtelijk politiek klimaat. Aan dingen die Nederlanders bezig houden en die zo’n ver van onze bed show zijn. Want hier in de landen waar wij reizen en wonen en werken zijn de meeste mensen druk met overleven in plaats van winterjas in of uit de kast en hoe het klimaat beïnvloed kan worden. Vier jaar leven zonder vaste woon over verblijfplaats, vier jaar onderweg, vier jaar minimalistisch leven, vier jaar leven uit een rugtas.

Rijk leven

Ik zag de mooiste zonsondergangen, reed over de mooiste wegen van de wereld, heb de mooiste uitzichten gezien en in het meest heldere water ooit gestaan, ik liep op witte stranden, gouden stranden en zwarte stranden. Ik vond schelpen die ik vroeger alleen in het tuincentrum zag of in een cadeauwinkel.

Ik at vis die vijf minuten geleden nog in zee zwom, ik heb onvoorstelbare armoede gezien en dappere mensen ontmoet, ik heb zoveel meegemaakt en zoveel toegevoegd aan mijn jarenlange reizen die ik al vanaf mijn zeventiende maak.

Foto: een van de mooiste stranden van de wereld 

Ooit dacht ik dat ik in een huisje op het platteland in Spanje of Frankrijk zou eindigen met een paar kippen en een koe of een geit. Met een hond aan mijn voeten en een kat in de vensterbank. Ik had nooit, maar dan ook nooit kunnen dromen dat ik op een 400cc motor door een Filipijns berglandschap zou scheuren, op weg naar een verlaten strand om even te zwemmen. Of in een mini studio midden in het toeristengebied van Yucatan zou wonen, midden in de stad, zonder uitzicht en met een plastic plantje op tafel voor de broodnodige groenvoorziening. Ik had nooit kunnen verzinnen dat ik zo’n rijk leven zou hebben. Vier jaar nomade. Ik teken bij! (Met dank aan mijn zoon Arnan, die zo goed voor mij zorgt!)

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top