Francine mijmert over de herfst en anijstabletten van weleer

De bladeren verkleuren en vallen. Al vanaf heel jong weet ik wat  dat betekende. Herfst. We gaan het bos in en zoeken kastanjes en beukennootjes.

Mama verwerkt de tamme kastanjes in het eten.  Alles lijkt meer gericht op het verzorgen van de inwendige mens in de herfst. Als het buiten guurder wordt kruipen we dichter bij elkaar en lijken meer samen te zijn. Je krijgt er trek van, die wind en kou. Lekker eten, samen zitten. Mijn ouders waren hier goed in. De inwendige mens verzorgen. Aan mijn vader zag je dat. Bourgondier in hart en nieren.

Als kind lustte ik niet zoveel. Thee met veel melk net als bij tante Dorley in Engeland. Koffie mocht niet. Maar dan als het herfstseizoen begon, dan wist ik het al. Zeven jaar oud is mijn eerste bewuste herinnering. Na school ging ik vaak naar oma, die woonde vlakbij mijn ouderlijk huis. Mijn ouders waren dan nog op school aan het werk. Oma paste op.

Anijsmelk

Ik kwam verwaaid door weer en wind bij opa en oma aan. Koude handjes. Dan zette oma mij bij de kachel en dan vouwde ze mijn handjes om de warme kom en ik deed mijn ogen dicht en verzonk in de geuren van de heerlijkste anijsmelk. Witte plakken in een witte wikkel met blauwe letters. Hemels was het. Iedere dag en het ging nooit vervelen. Al die jaren ging dat door, zelfs nog in de pubertijd.

Anijsmelk bleef een onderdeel van mijn voedselketen. Maar de smaak veranderde. Er kwamen blokjes en die waren opdringerig en de smaak plakte wat na. Zo verdween er iets van de warmte en nostalgie in mijn bestaan. Ik ging het vergeten, werd ouder en kreeg kinderen. Ik kocht wel staafjes anijsmelk, maar ze lustten het niet. Nee, thee met veel koekjes. Of chocolademelk. Wel met cacao en suiker. Eerst een papje en dan roeren.

Terug naar het verleden

Toen kwam ik in Buren wonen. Nostalgie op zichzelf staand. Een vestingstad ommuurd en zelfs met kanonnen op de wal. Ik wandelde door de straten vanuit mijn huisje en steeds veranderde er meer de afgelopen twee jaar hier. Er kwamen andere winkeltjes bij. Zo ook een niet te opvallende uitbater in een huis gewoon in een straat. Maar niks is wat het lijkt.

Het bord aan de gevel deed anders vermoeden. De prachtige sfeer van de handkar op straat bij de kerk stuurde je nieuwsgierig hun kant op. Bij het naar binnen stappen gleed ik al een beetje in het verleden. Rust en net als vroeger aandacht voor mij als persoon. Even wachten op je beurt was hier prettig. Je wist immers dat je allemaal de zelfde persoonlijke aandacht kreeg. Iedereen rekte het bezoek ook wat. Je waande je immers in het warme verleden. Ondertussen, bij het afrekenen, schrijft de winkelier nauwkeurig alles in een kasboek. Hij likt nog net niet aan een potlood. Had ook nog gekund hoor. Alles is zo levensecht.  Geen digitale piepjes om iets op te tellen.

Terug in de tijd

Geluiden van herkenning en verwondering hoor je om je heen. Kan ook niet anders. De potten met gekleurd snoep uit vroegere tijden omringen je. Boterbabbelaars, de echte. Duimdrop. Alles krijgt van mij het stempel: de echte, want geen chemisch smaakje te vinden.

Producten van weleer. Handig en bruikbaar. Wetenswaardigheden worden erbij verteld. Reckitt blauw oh ja.. de witte onderbroeken van papa in de emaillen wasketel op het vuur. Sunlight zeep. Alles werd er schoon mee. Mijn oma zweerde erbij.

Toen werd mijn aandacht getrokken naar de toonbank met de mooie kassa. Daar lagen, netjes opgestapeld de tabletten uit mijn jeugd. Ik zag de hand van oma er haast bij. Nog een extra hoekje kind? Anijs, de enige echte. Ik maakte een dansje. Ik was toen met mijn schoonzus en ik weet niet of ik alleen van binnen danste of ook in het echt. Zal het eens vragen.

Sinds die ontdekking prijken ze in mijn keuken. Niet in de provisiekast, maar nee opzichtig neergelegd. Bezoek vraag dan..he, waar heb je dat vandaan? Ik neem ze graag mee naar de Rode held, want zo heet het winkeltje uit het heden, dat het verleden naar mij bracht. Met recht een held te noemen. Eigenlijk helden. Het zijn er twee. Dit aardige paar, mannen die hart hebben voor kleine dingen en weten hoe het werkt. Een heerlijk stel mensen en ik hoop dat ze tot in lengte van hun dagen dit voortzetten. Waardevol. Ik stap het winkeltje met tegenzin uit en laat opa en oma en alle herinneringen achter. In mijn tas veilig de tabletten anijsmelk en nog wat oude ansichtkaarten en “ een touwtje uit de brievenbus”, want dat hebben ze ook. In mijn wang zit een boterbabbelaar. Mijn dag kan niet meer stuk.

 

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top