Blog Francine: Sprookjes bestaan niet

Francine is geboren in 1958 (Utrecht) en heeft twee prachtige dochters. Ze is een moeder van 50 +. Na veel omzwervingen via Italië en Vlieland, is ze in juni 2017 in het prachtige Buren in Gelderland gaan wonen. Ze deelt graag verhalen. Vandaag een sprookje. 

Sprookjes bestaan niet

Het ging niet goed in het land. De mensen maakten zich ernstige zorgen. Het kon zo niet langer. Jarenlang waren er mensen de dupe geworden van de Nobelen en hoge heren, die het land bestuurden uit naam van de Koning. Deze Koning kon niets voor ze doen. Ze hadden keer op keer gesmeekt bij de paleispoorten en gevraagd of hij in kon grijpen. De armen kwamen zonder giften, want, die hadden ze niet meer. Van welvarende onderdanen waren ze de laatste jaren langzaam afgegleden naar de onderkant van het bestaan. Huis en haard of erger waren ze kwijt geraakt. Totaal buiten hun eigen schuld. Wat konden ze doen?

Overgeleverd aan een beleid waarvan ze afhankelijk waren. Onderdanen, het woord zegt het al. Je moest onderdanig zijn, want wat wisten zij nou van de wetten en regels van de Nobelen en Edelen. Na de invoering van financiële ondersteuning destijds, waren ze blij geweest. Als ze op het land gingen werken en op reis gingen voor onderhandelingen en het verkopen van hun goederen konden ze nu gerust zijn. Hun vrouw werkte in een van de huizen van de notabelen of hoge heren. Zij had geen tijd voor de kinderen, want de belastingen waren zo hoog, dat ook zij werkte.

Van deze toelage, die ze ontvingen kregen ze nu hulp voor de kinderen. Het gaf ze lucht. Wat fijn. Toch ging het verkeerd. De Hooge heren sjoemelden wel eens wat en schreven met onzichtbare inkt. Lakzegels werden verbroken en inhoud van schrijven werd bekend. Buiten de Koning om gebeurden er zaken, die het daglicht niet konden verdragen. Onder het kleed ermee en fluisterend overleg. Chantage en dreiging geheimen te openbaren. Zo hadden ze macht over elkaar. Het was een spel, maar met een hoge inzet. De onderdanen raakten aan lager wal, vrouwen liepen weg, het eten raakte op en een zwart scenario werd werkelijkheid. Ze kwamen innen. Teveel ontvangen en jullie wisten het, zei men. Hoe dan?

Een sprankje hoop

 

Deze hardwerkende mensen hadden geen inzage in het beleid en ontvingen gewoon wat ze kregen. De fout zit dan echt bij de betaler, dachten ze. Ze verzamelden zich op het plein, vrouwen en mannen met schamele kleding rillend van de kou. Hun recht willen halen. Onder leiding van Jonkvrouw Renske en Ridder Omtzigt trokken ze richting het kasteel. Gesteund door deze edelen, die niet tegen onrecht konden en durfden op te staan hiertegen. De Robin Hood van deze tijd met zijn Marianne. Dan sta je daar in de kou bij die kasteelmuur en dan is de Koning er niet. Geen idee waar hij is. Terug naar het Binnenhof waar de regering zetelt. Roepend en schreeuwend en recht willen halen. Elke dag gingen ze. Toen werden ze gehoord. Ze werden toegesproken door Heer Mark. Het komt goed, zei hij, keer terug naar, ja waarnaar eigenlijk? Nou ja, dat weten jullie zelf het beste. Ik ga aan de gang en haal de smet van jullie namen.

Vol vertrouwen ging men huiswaarts. Gebroken mensen, maar verlicht door een sprankje hoop. Het ging nog haast fout toen Ridder Omtzigt bijna gelyncht werd door een woedende menigte. Middeleeuws spektakel. Eraf met zijn hoofd. Hij zag er bleek van. Had hij maar een zwaard gehad. Maar goed, ook dat is een sprookje.

Ondertussen woedde de pest verder. Want ja, er was ook een gevaarlijke ziekte, die door het land rondging. Een ongeluk komt nooit alleen. Het geratel van de karren met overledenen was een triest bewijs van de ernst van de zaak. Ook daar werd aan gewerkt, zei Heer Hugo. Toch was zijn tred minder lichtvoetig dan eerst. Steeds vaker, liep hij met lood in zijn mooie schoenen naar een overleg. Jullie moeten het oplossen zei de Koning, anders zwaait er wat. Uit naam van mij, anders zijn jullie laatste dagen geteld. Deze boodschap ging rond in het land en men trok weer naar het kasteel. Juichend en zwaaiend met vlaggen en handen.

Troost zoeken

Gerust ging men wachten en zocht troost bij elkaar in de wetenschap, dat het goed kwam. Dagen van overleg volgden en Heer Mark kwam eindelijk naar buiten. Hij sprong op zijn stalen ros en vertrok naar het kasteel. De mensen waren er stil van. Hij schreed voort met voortschrijdend inzicht blijkbaar, want hij ging vragen aan de Koning of ze konden stoppen met regeren. Ze waren moe van al deze commotie en hadden er geen zin meer in. Dit was de oplossing.

De brug ging omlaag en Heer Mark verdween door de poort. Na een hele tijd kwam hij weer in zicht. Lijkbleek en trillend stond hij daar. Verslagen. De Koning vindt het niet goed!! We moeten soort van door. Hij vindt ons laf. We moeten onze verantwoording nemen en de schatkist omkeren. De mensen compenseren. Huilend besteeg hij zijn stalen ros en verdween naar de horizon. Daar kwam het licht van de zon langzaam omhoog. Een nieuwe dag begon in een verscheurd land.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top